Strona główna » Blog » Emocje u przedszkolaków – 10 faktów

1. Emocje nie są czymś złym ani czymś dobrym, są moralnie obojętne. Mogą jedynie być przyjemne bądź nieprzyjemne. To, że dziecko odczuwa złość np. w stosunku do rodzica nie jest czymś złym, ale czymś naturalnym.
2. Nieprzyjemne emocje które odczuwa dziecko nie są wynikiem jego złej woli, uporu, nie wynikają też z chęci manipulowania rodzicem, czy przejęcia nad nim władzy. Emocje do dziecka przychodzą, przydarzają mu się, często jest ono bezradne wobec siły targających nim emocji.
3. Emocje zawsze wynikają z jakichś potrzeb, zarówno u dorosłych jak i u dzieci. Dlatego trzeba spróbować znaleźć potrzebę która kryje się za uczuciami dziecka i starać się na te potrzebę odpowiedzieć. Dzieci często reagują złością, zniecierpliwieniem, płaczem na frustracje, przeładowanie bodźcami, zmęczenie, niepewną sytuację, konflikt między rodzicami, głód lub nudę.
4. Dziecko w wieku przedszkolnym potrzebuje pomocy dorosłego, żeby sobie poradzić z silnymi emocjami. Jeśli okazujesz dziecku dezaprobatę za każdym razem, gdy ono płacze lub wychodzisz z pokoju, żeby dziecko samo poradziło sobie ze swoimi uczuciami, to w rzeczywistości przeżywa ono odrzucenie i brak akceptacji dla swoich uczuć. Najlepsze co możesz zrobić, to towarzyszyć dziecku w przeżywaniu tego, co właśnie przeżywa. Pozwól mu na odczuwanie lęku, strachu, żalu, rozpaczy, krzywdy. Nie bój się jego emocji. Po prostu bądź przy nim (widzę, jak bardzo jest ci smutno, będę przy tobie tak długo aż poczujesz się lepiej) Zdarza się, że rodzic nie może znieść trudnych emocji u dziecka i dlatego stara się przekonać dziecko, że to co ono czuje w rzeczywistości nie ma miejsca (np. Nic się nie stało, czemu płaczesz? Przestań się mazać, Natychmiast się uspokój, O popatrz jaki piękny ptaszek ). Jest to kłamliwy przekaz, dziecko nie nabiera wówczas zaufania do własnych uczuć.
5. Sposób w jaki rodzice obchodzą się z uczuciami dziecka będzie sposobem, w jaki będzie się ono obchodzić ze sobą samym w dorosłym życiu. Stąd trzeba wiele akceptacji i szacunku dla tego, co czuje dziecko i dla sposobu, w jaki te uczucia wyraża.
6. Dzieci dopiero uczą się regulować swoje emocje. Potrzebują czasu by nauczyć się je kontrolować i wyrażać w taki sposób, aby nie ranić innych.
7. Możesz pomóc dziecku obchodzić się z jego uczuciami, jeśli:

• zatrzymasz się i nazwiesz uczucia, które targają dzieckiem,
• będziesz dla niego w tym konkretnym momencie wsparciem i źródłem spokoju
• przytulisz
• zapewnisz, że odczuwanie tak silnych emocji nie jest niczym złym
• poczekasz z dzieckiem aż emocje opadną
• będziesz mówić dziecku jak jego sposoby wyrażania emocji wpływają na innych ludzi (chodzi o postawienie granic, co wolno robić, a czego nie i dlaczego, np. Kiedy jesteś zły i bijesz dzieci, to z pewnością ich to boli. Lepiej wykrzyczeć jak bardzo jesteś zły, zamiast bić)

8. Wspólny czas relaksu, zabawy, wygłupów z dużą dawką przytulania, przepychania, łaskotania, pomaga dzieciom regulować swoje emocje i nabierać pewności siebie.
9. Im mniej telewizji, gier komputerowych, tabletów, tym dzieci są spokojniejsze.
10. Czytanie książek, opowiadanie historii oraz zabawy w których bohaterowie przeżywają problemy są świetnym sposobem na odreagowanie i oswojenie trudnych emocji.